ای کاش...

غزلی تازه نفس 

تقدیم  دوستان  عزیزتر از جان خودم

ای کاش...که  این حادثه   تکرار,  نمیشد

با (عشق ) کسی همدم  و غمخوار, نمیشد

هر کس پی رؤیای خودش خاطره می ساخت

از  خواب خوش  ای کاش  که  بیدار ,نمیشد

 

ای کاش...دلت با دل من بود و ازین شعر

از  حسّ و  ازین  عاطفه  بیزار   نمیشد

ای کاش...که عطر  تنت  از خانه نمیرفت 

این خانه  چنین  بر سرم   آوار ,نمیشد

جانم به لب امد  به تو  گفتم  که  ( بمانی)

با خواهش  و با  گریه  و اصرار , نمیشد

من شهره ی این شهر شدم  باتو و ای کاش

دل   در  به  در   کوچه   و   بازار  , نمیشد

کافر شدی  و رفتی و  بیهوده  شد ایمان

با  معجزه  هم   ماندنت  انگار , نمیشد

ویران شد  ازین  حادثه  بعد از تو وجودم

ای کاش  که  این   حادثه  تکرار   نمیشد

تنها...