(خاطرات کهنه)غزل

نخستین بار     وقتی   بودنت  را   آرزو کردم

برای ازتو   گفتن  واژه ها  را   جستجو کردم

تو را  در  خانه   خواب و  خیالم  راه میدادم

چه شب ها  باتو تنها  درسکوتم گفتگو کردم

دلم    مانند دریا        بیقراری کرد    از وقتی

که دستم را  درون موج گیسویت  فرو کردم

همیشه ترس من از تلخی  طعم  حقیقت بود

خودم را با حقیقت های  دنیا  رو به رو کردم

منی که   لحظه ای    دوری تو  می داد آزارم

چگونه  اینچنین  با درد  دوری  تو  خو کردم

تحمل میکنم      رنج  ملامت های  مردم  را

که عمری عشق خودراصادقانه صرف اوکردم

نمی بینم   نشانی  از     سرانجام  جدایی ها

چرا پیراهنت را روز و شب با  گریه بوکردم؟

نگفتم  در تمام  زندگی  جز  (دوستت دارم)

تمام  خاطرات  کهنه ام  را    زیر و رو کردم