طعم تنهایی من

طعم تنهایی من

به نام خدایی که تمام وجودم را مدیونش هستم... ان خدایی که تمام تنهایی هایم را پر کرده و تنها با وجود اوست که طعم تنهایی من تلخ نیست.
طعم تنهایی من

طعم تنهایی من

به نام خدایی که تمام وجودم را مدیونش هستم... ان خدایی که تمام تنهایی هایم را پر کرده و تنها با وجود اوست که طعم تنهایی من تلخ نیست.

جاماندگان اربعین

(ابیات مناسب جاماندگان  پیاده روی اربعین)


 

 پناهگاه دل بیقرار ما حرم است


 

جا مانده ایم  حوصله  شرح حال نیست

صحن رضا«ع» پناه دل بیقرار ماست


 

تسکین دلی که بیقرار است رضاست

 

حالا که اربعین نشدم زائر حسین«ع»

باب الجواد«ع» مقصد قلبی شکسته شد


 

گوشه ای از صحن تو آرام می گیرد دلم


 

در سرای حضرت خورشید شاید اندکی

کم شود ازحسرت و دلتنگی جاماندگان


 

این اربعین نشد برم کربلا، رضا«ع»     

آرام می شود    دل من   در  کنار تو


 

بغضی است در گلوی زیارت نرفته ها     

پیش   تو آمد   آنکه    نشد کربلا رود


 

تا همیشه   از ممنونم   امام مهربان

اربعین سال بعدم را اگر امضا کنی


شعر از: حسین جوادزاده

تک بیت دهه اخر صفر

«تک بیت مناسب دهه آخر ماه صفر»

 

دلتنگی و مهجوری دور از تو روا باشد

ای آنکه  حریم  تو     حجّ   فقرا   باشد

 

به ما  رسیده    ازین  آستان   عنایت تو

خوشم که آمده ام یا رضا"ع" زیارت تو

 

تویی پناه  دل  خسته    مجاورها

شفیع روز  جزایی برای زائر ها

 

برای  شیعه ی    مولا شدی  امام  و  ولی

رئوف بر  همه ای و  غریب   آل علی"ع"

 

اگرچه اهل کویرم   تواهل باران باش

دوباره ضامن این  آهوی پریشان باش

 

قطره با لطف نگاهت همچو دریا می شود

کربلای   شیعه   با  دست تو  امضا شود

 

گوشه ای از بهشت   شد حرمت

چون امام حسن"ع"  بود کرمت

 

هوایی حرم و گنبد و مناره  شدم

برای عاشق تو نایب الزیاره شدم


بر سر در حریم شما    می توان  نوشت

"باب الجواد" جلوه ی راهیست تا بهشت

 

هرحاجتی به    لطف نگاهت روا شود

با ذکر  یا رضا"ع" گره کور  وا شود

 

در صحن تو  با   یاد    شهیدان  خدایی

دل می شود  آرام و شود کرب و بلایی

 

رسیدم مشهد    و   مثل کبوترها  سبکبارم

و ذکری بر لبم"آقا تورا دارم چه غم دارم"

 

عزای  غربت    آقا    امام  مجتبی"ع"   باشد

سیاه ماتم پیغمبر"ص" و سوگ  رضا"ع"باشد

 

نام حسن و رضاست"ع" غرق برکات

بر  خاتم   انبیاء محمد"ص"   صلوات


شعر از: حسین جوادزاده