یابن الشّبیب

غزلی تقدیم به ساحت مقدس 

آقا اباعبدلله الحسین«ع» و آقا امام رضا«ع»

یابن الشّبیب، ماه  غم و درد و ماتم است

ماه    عزای     اشرف  اولاد  آدم  است

ماهی که حرمتش نشکست و  شکسته شد

با   خون   سید الشهدا،  آن   محرم است

یابن الشّبیب، کشته نشد  جز  به  تیغ کین

جدّم، در آسمان و زمین  ذبح اعظم است

یابن الشّبیب،  گریه ی  بر جدّ من  حسین

راه  نجات  اهل زمین  در  دو عالم است

بخشیده  می شود  به سرشکِ  غمِ حسین

آن معصیت که جرم وسزایش جهنم است

یابن الشّبیب،  اگر که  شوی  زائر حسین

خشنودی  خدای  تو،   از  تو  مسلّم است

یابن الشّبیب،  هر که   کند   لعنِ   قاتلش

او  در بهشت  همدم  و مهمان خاتم است

تنها     ظهور    منتقم   قاتل  حسین«ع»

بر قلب های  زخمی ما همچو مرهم است

شعر: حسین جوادزاده

جاماندگان اربعین

(ابیات مناسب جاماندگان  پیاده روی اربعین)

 پناهگاه دل بیقرار ما حرم است

جا مانده ایم  حوصله  شرح حال نیست

صحن رضا«ع» پناه دل بیقرار ماست

تسکین دلی که بیقرار است رضاست

حالا که اربعین نشدم زائر حسین«ع»

باب الجواد«ع» مقصد قلبی شکسته شد

گوشه ای از صحن تو آرام می گیرد دلم

در سرای حضرت خورشید شاید اندکی

کم شود ازحسرت و دلتنگی جاماندگان

این اربعین نشد برم کربلا، رضا«ع»     

آرام می شود    دل من   در  کنار تو

بغضی است در گلوی زیارت نرفته ها     

پیش   تو آمد   آنکه    نشد کربلا رود

تا همیشه   از ممنونم   امام مهربان

اربعین سال بعدم را اگر امضا کنی

شعر از: حسین جوادزاده