با درد میگویم برایت...

تقدیم به کسی که بودنش تنها   آرزوی محال من است

(پدرم...)

خورشیدی که در آسمان  زندگیم برای همیشه غروب کرد.

با درد  میگویم   برایت   باورم کن

با اشک هایم بی تو مانوسم همیشه

در خلوتم تکرار   زیبایست هر بار

عکس تو را در قاب میبوسم همیشه 

  

رویا برایم بی تو مفهومی ندارد

ترسیده از تکرار کابوسم همیشه  

اخر از این زندان رها شد بغض زخمی

هم ناله با نجوای ناقوسم همیشه

از گم شدن در سایه ها میترسم  اما

دلخوش به نور سرد  فانوسم  همیشه

زنجیر تنهایی وجودم را گرفته

جز مرگ راهی  نیست مآیوسم  همیشه.

(امروز مصادف بود با ششمین سالگرد  درگذشت پدرم مصطفی جوادزاده...روحش شاد)