آسمانی دارم...
آسمانم آبیست
تکه ابری که در آن میبینی...
سایه اش مال من است
آسمان ابری شد...
ابرها باریدند...
زیر باران ماندم خیس شدم...
ابر ها بی کسی ام را دیدند...
اشک ها بر رخ من غلطیدند...
ابر ها گریه کنان میرفتند.
باز تنها ماندم
دلخوشم باز به تنهایی خویش
دلخوش از اینکه در این تنهایی
ابرها حال مرا فهمیدند.
بسیار زیبا بود...
به قول اخوان:
باغ بی برگی روز و شب تنهاست...
مر30 ایمان جون
بیادتم همیشه
یه سوال ؟مال خودت بود؟ازهمه شعرات پخته تربودوقشنگ تر
اره...مرسی ممنون...

زیبا و متفاوت ... عالی بود
فقط
(باز ) تنها ماندم
دلخوشم (باز) به تنهایی خویش
همیشه تکرار باعث زیبایی نمیشه اگه تمایل داشتین حذف یا تغییر بدین. اگه ناراحت شدین جسارتمو ببخشید.
سلام ممنونم...گاه تکرار میتونه تاکید و برسونه.میتونیم بگیم.(بی تو تنها ماندم...دلخوشم باز به تنهایی خویش......نظر شما محترمه.خانم شیرین)
یا ذالجلال و الاکرام
....س
...........ل
................ا
.....................م
مهر شید"یک شنبه"برای شما.....
آرام.زیبا و خوب به پایان برسد..
گلم از خود رهیدن را بیاموز
به سر منزل رسیدن را بیاموز
مجالِ تنگ و راهی دور در پیش
به پــــــــاهایت دویـــــدن را بیاموز
زمین بی عشق خاکی سرد و مُردست
به قـــــلب خـــــود تپیدن را بیاموز
جهان جولانگهی همواره زیباست
به چشمت خوب دیدن را بیـــــــــاموز
"مجتبی کاشانی"
"سایہ بهشت"
[گل][لبخند][گل]
سلام...ممنون از اینکه به طعم تنهایی من سر زدی...شعر زیبایی بود...